Rozdział 1.

1) Cała historia; Ból, cierpienie, ignoracja, zawarte w tym jednym, krótkim rozdziale. 

A wszystko zaczeło się tak.
Detroit – miasto w USA, w stanie Michigan.
Ostatni koncert w tym roku, koniec trasy, potem tylko ciężka harówka nad nowym albumem, kolejne występy, ponowne rozmasywanie nadgarska z powodu podpisanych płyt czy naszych podobizn. A wszystko tylko dla przyjemności.
Nałożyłem białą koszulę na swój tors, ostatnia piosenka. Jęknąłem cicho kiedy Louis lekko popchnął mnie w kierunku mężczyzny który trzymał nasze mikrofony. Zabrałem od niego jeden, ten z flagą irlandzką po czym wraz z przyjaciółmi weszłem na estradę. Tłum jak na zawołanie zaczął piszczec. Uśmiechnąłem się i pomachałem.
Ustawiłem się na krzyżyku postawionym niedaleko stołu, obok niego było wymalowane moję imię. Liam podszedł do mnie, przyłożył mikrofon do ust, i powiedział:
-Dziś szczęśliwy dzień. - tłum wydał z siebie krzyk radości – Wylosujemy jedną szczęściarę która wejdzie na scene i zaśpiewa z nami ostatnią piosenkę.
Josh podał Zayn'owi czapkę w której znajdowały się numerki siedzeń. Obserwowałem całą sytuacje z zaciekawieniem. No bo nie wiadomo, co się może teraz stac, prawda? Przecież to może byc jakas psychofanka i zacznie z nas zdzierac ubrania a potem sprzeda je na e-bay'u, albo co gorsza – nie jest fanką całej piątki.
-Numer 293. Zapraszam na scene.

Na twarzy Harrego pojawił się mimowolny uśmiech. Kobieciarz, pomyślałem.
Dziewczyna miała długie blond włosy, wyłaniała się z tłumu powoli, dostrzegłem na jej twarzy uśmiech oraz oczy które świeciły się jak pięc złoty. Reszta fanek zjadała ją wzrokiem, nie cieszyły się z czyjegoś szczęścia tylko były zdenerowane. Los chciał jak chciał.
Nastolatka weszła na scene, poprawiłem marynarkę i zrobiłem to samo co chłopaki – przywitaliśmy się. Tyle, że był jeden minus. Dziewczyna od niechcenia mnie przytuliła. Zrozumiałem aluzję i ze spuszczoną głową stanąłem na tym samym krzyżyku. Harry objął ją ramieniem i oparł się o kant stołu, podał jej mikrofon.
-Jezu, nie wierze. - zaczeła, a tłum automatycznie jakby ucichł – Stoje właśnie w towarzystwie czterech najwspanialszych ludzi i jednego dziwoląga. - czułem, że jej wzrok przeszywa moje ciało, po plecach przeszedł mi okropny dreszcz – Dziękuje Liamowi, Harremu, Zaynie i Louisowi.
Liam automatycznie pojawił się przy mnie. Uśmiechnąłem się do niego blado, Harry jakby obudził się z transu i wyrwał dziewczynie mikrofon. Jęknąłem cicho, bo wiedziałem, że robią to dla mnie. Zayn poklepał mnie po ramieniu, i ustawił się na swoim miejscu. Loczek wyszedł bardziej niż my, bo w końcu zaczyna piosenkę.
Z instrumentów wydobyła się znana mi melodia do piosenki "I want".

-Odchodze. - pierwsze słowa jakie byłem wstanie wypowiedziec w garderobie
Louis podszedł do mnie, spojrzał jak na idiote po czym wybuchnął śmiechem.
-Poważnie, Louis. Odchodzę. Nie zniose tej presji.
-Przemyś to jeszcze. - tym razem do rozmowy wtrącił się Harry pisząc esemesa
-Nie. Odchodzę. Mam wam to przeliterowac do cholery? - tym razem nie wytrzymałem i wrzasnąłem

Zabrałem swoje szare dresowe spodnie, czarną bluze i czerwoną koszulke po czym wyszedłem z garderoby i skierowałem się pod prysznic.
Zimna woda zawsze pomagała mi wyjśc z presji, ale tym razem było inaczej. Postawiłem na swoim i nie zmienie faktu. Już dawno temu zastanawiałem się nad odejściem, ale to było raczej takie przelotne. Dzisiejszy koncert pomógł mi zrozumiec błąd jaki zrobiłem idąc do xFactora.
Kaptur naciągnąłem na głowę, van znajdował się za halą, jeden z ochroniarzy towarzyszył mi, mimo to i tak nadal czułem się narażony na psychofanów. Jęknąłem cicho, kiedy blask fleszy oślepił mi drogę, wyjąłem z kieszeni czarne ray bany które nałożyłem na nos.
Ochroniarz pchnął mnie do vana tak, że prawie upadłem na podłogę, kolejny powód by odejśc, traktowanie jak śmiecia.

Zająłem miejsce obok Liam'a przy oknie. Wyjąłem z plecaka telefon i napisałem na twitterze, krótką ale zrozumiałą wiadomośc:
"Odchodzę z 1D. Nie ma sensu siedziec w tym bagnie".
Po sekundzie na moją osobę spłyneło pełno hejtów oraz pytań. Zignorowałem je. Do uszu włożyłem słuchawki i ostatni raz puściłem naszą płytę.

Tak, to cała historia. Presja, hejty, ból, cierpienie. Wszystko niszczy człowieka, nawet sława.

________
Yeah. Jedyneczka gotowa.
Dziękuje za każdy komentarz i każde dodanie się do obserowanych.
CZYTASZ? = KOMENTARZ